Apalah manusia ni..... sampai hati buat macam tu



Ini kucing jiran office ku. Aku ingat lagi, budak sebelah ni ambil kucing ni dari kecik lagi. Sebenarnya, kucing ni asal dari stray cat kat bawah office ni jugak. Dia pernah cerita, masa kucing ni kecik, dia ada beberapa adik beradik yang lain. Adik beradik dia yg lain semua dia dah adoptkan pada kawan-kawan yang lain. Kiranya baik dan bertimbang rasa jugaklah budak sebelah ni... dia pikirkan masa depan anak-anak kucing tu semua. Kalau nak dia bela semua anak kucing tu memang lah tak mampu. Silap-silap office ni jadi zoo pulak kang.


Pastu, dalam aku sedar tak sedar, sejak lepas cuti raya haritu aku tak dengar lagi bunyi ngiau kucing ni dari opis sebelah. Aku ingat tak ada apa lah kan... sebab kucing kalau tak ada hal, dia tak bunyi.


Tapi harini, aku jumpa sekor kucing, rupa sebijik macam kucing budak sebelah ni. Manja pulak tu... sebijik macam kucing budak sebelah ni. Bezanya cuma kucing ni tak ada collar loceng.


Aku sampai pintu office, kucing ni ikut. Aku bukak pintu, dia masuk ngiau-ngiau. Sah! Mesti kucing budak sebelah. Aku tanya dia, sesat ke? Eh? nape takde loceng?? Pastu, adik ipar aku cakap lah, ni memang kucing budak sebelah, dia dah lepaskan kat bawah. Dagggg!!!!!


Aku macam... WHATTT??????????


Ada hati perut ke tak?




Aku tengok kucing tu dah kurus. Dulu semagat badan dia. Pastu dulu wangi je.. bau syampu baby, sekarang ni bau busuk. Dia termenung aje kat kaki lima office tu. Aku tengok mata dia... aku sedih!




Perasaan aku terbelah bahagi. Aku paham perasaan kucing tu. Mesti dia sedih, merana... tuan dia buang dia macam tu aje. Dia sejak kecik di beri makan, mana lah dia tau nak cari makan sendiri kat pasar belakang tu. Silap haribulan kena lenyek je dengan lori ikan. Tak pon kena main dengan budak madrasah kat bawah. Budak madrasah tu pon satu hal. Nama je budak madrasah. Tapi tak reti nak hormat hidupan lain. Ustazah tak ajar agaknya.


Bila tengok keadaan kucing tu hati aku hiba. Hiba sangat-sangat. Semudah itu dia buang kucing tu. Tanggal collar, terus kucing tu jadi buangan.




Aku pergi 7E belikan friskies. Dah itu aje yang ada kat 7E tu kan. Aku mana lah bawa cat food kemana sahaja. Lainlah kalau aku ada poket doremon. Aku panggil dia dari kaki lima, dia datang. Aku buka pintu, dia masuk. Aku bagi makanan atas kertas. Menggelupur dia makan. Gelojoh! Confirm dah beberapa hari tak makan ni. Sian dia. Kejap-kejap, kucing tu macam nak muntah. Maybe sebab perut dah lama kosong. Aku pesan kat dia, makan sikit-sikit, nanti muntah... Pastu aku bagi air.




Kucing ni nak ikut aku. Asyik nak gesel je kat aku. Dia nak aku usap dia. Aku tau, dia tengah rindukan belaian tuannya. Tapi nak buat macam mana, dia kini tak bertuan. Dia kini adalah kucing terbiar!


Dalam kesian, aku mungkin boleh faham tindakan budak sebelah yg buang kucing ni. Kucing ni dah besar, dah tak secomel masa dia kecik dulu. Aku ingat lagi, budak tu cerita, masa dia amik kucing ni dari jalanan, bulu kucing ni macam kembang. Tapi bila dah bela ni, rupanya dia kucing biasa!


Wah~ jadi kalau kucing ni bulu kembang agaknya budak tu tak buang lah kot....tuih!


Lagi satu. Budak ni bela kucing ni sorang. Tapi officemate dia ada beberapa orang. MAYBE lah.. kan... office mate yang lain tak suka kat kucing ni. Tak sanggup nak bela, nak hidu taik kucing hari-hari, nak marah kucing naik atas meja hari-hari, nak dengar ngiau-ngiau kucing tu tiap hari. Ada orang tak tahan. Akhirnya yang jadi mangsa keadaan, si kucing ni lah. Kena buang begitu sahaja.




Mungkin aku boleh faham situasi budak tu, tapi aku tetap tak boleh terima tindakan budak tu. Bagi aku walau apa pon alasan dia, ia tetap salah! At least, kalau terpaksa sangat, sampai officemate lain nak pulaukan ko ke ape, ko carilah adopter baru dulu. Iklankan kat internet ke... takkan semudah itu aje buang kucing ni kat bawah? Akal ada?


Jadi kat sini, aku nasihatkan manusia lain kat luar sana...


1. Sebelum terpikir nak bela haiwan, pikir dulu, yang kau tu komited ke tak nak jaga haiwan tu? Jangan separuh jalan dah give up, tak sanggup... last-last kucing tu kena buang begitu sahaja. KEJAM OK!


2. Tolonglah jangan membanyakkan lagi populasi stray cat kat luar sana. Kalau taknak kucing beranak pinak, tolong lah spay/ neuter. Kalau kau nak bela tak apa. Ini orang suruh spay ko takmo, bila kucing ko beranak ko buang pulak anak dia. Apa jenis manusia lah kau ni.


3. Sebelum ko volunteer jadi fosterer atau adopter, ko kaji dulu diri ko dalam-dalam. Ko MAMPU ke tak nak bagi kediaman dan suasana yang baik pada haiwan tu? Aku bukan kata mewah, tapi at least yang secukupnya. Aku paling pantang bila dengar orang buang kucing dengan alasan dah tak sanggup nak bela, tak mampu, dia beranak pinak, budget dah lari, kucing tu perangai macam haram.... wei! itu sepatutnya ko pikir sebelum ko amik kucing tu!



Cuba kalau ko, anak yatim gelandangan. Satu hari ada orang amik ko bawak balik. Mandikan ko, bagi makan sedap-sedap, bagi pakai lawa-lawa... tiba ko dah besar sikit, rupa ko dah tak secomel mana. Pastu nakal sikit pulak tu, suka kacau mak abah angkat ko buat kerja (sebenarnya ko nakkan attention, tapi diorang ingat ko ni nakal). Lalu mereka rasa ko ni tak lebih dari menyusahkan dan menghabiskan beras semata. Jadi satu hari mereka bawak ko ke tempat dia kutip ko dulu, dan mereka tinggalkan ko sebatang kara.



Apa kau rasa?


Comments

cik jue tomey said…
cian kucing tu..comey gk tu dia..klu dia dh gemuk nanti mesti cntik..sy tkleh la tgok kucing tbiar ni..cedih..sy memg gila sngt kt kucing..kt umah sy kt kg, ada 6ekor..rindunya kt kucing2 sy..huhu

popular posts last week

Hari simen kaki ku dibuka

bon voyage!!

Kemas kini gambar passport anak anda

TIPS MEMAKAI KOLEKSI SKIRT HITAM (dan tips travel!)

petshop kat seksyen 9 Shah Alam (tapi cerita premium cat food pulak)

Tengok penguin FREE di Melbourne